Donderdag 2 augustus | 10.53 PM | Hollywood
Blijf op de hoogte en volg Mara
02 Augustus 2012 | Verenigde Staten, United
Hollywood, the place to be voor sterren en celebrities en daardoor ook voor vele toeristen. Met grote verwachtingen reden we naar the city of Fame.
Het landschap werd steeds bergachtiger naarmate we in de buurt kwamen. Toen we in de verte de welbekende witte letters op zagen reizen vanuit de bergen, wisten we dat we Hollywood hadden bereikt. We volgden een city-busje met toeristen, in de hoop op een plek uit te komen waar we deze letters even goed konden vastleggen. Binnen tien minuten stonden we op het uitkijkpunt van de Hollywood Mountains. We hadden hier inderdaad uitzicht op de witte Hollywood letters. Een duidelijke foto was alleen iets teveel gevraagd. Met de camera op de maximale inzoomstand is het gelukt, al lijken de letters nog steeds mijlen ver weg.
Na deze fotosessies zijn we richting het centrum gereden. Echt een mooi centrum heeft Hollywood niet. The Walk of fame is wel erg bijzonder. The walk of Fame loopt over de Hollywood boulevard en loopt kilometers door. Rechts en links van de weg. Het is een leuk gezicht, al die glanzende sterren op de grond voorzien van namen van beroemde sterren. Het was leuk om hierover heen te wandelen en bekende namen te spotten. Nadat we genoeg sterren hadden gespot, zijn we naar sunset boulevard gereden. Aan deze boulevard liggen veel grote studio's en oude hotels. Alles wat zich op deze boulevard bevindt heeft met films te maken.
Na ruim 1,5 uur waren we klaar in Hollywood. Het was bizar dat we dingen gezien hebben die je normaal gesproken alleen op TV ziet (maar dat is met veel dingen in Amerika zo), maar verder was het minder spectaculair dan we hadden verwacht. Het was één grote commerciële bende.
We besloten de middag door te brengen op het strand van Venice Beach. Om hier languit in het zand te kunnen vertoeven, moesten we eerst nog even 7 handdoeken inslaan bij Macy's. Een kwestie van snel kiezen, afrekenen en naar het strand crossen, zou je denken. Nou dat was (met de nadruk op was) ons idee ook. Totdat ons Bobje naar de tweede verdieping verdween zonder dat te melden. Vaders zou wachten totdat hij weer aan kwam draven en wij zouden vast naar het volgende gebouw lopen, daar waar de badhanddoeken waren. Na ruim een half uur waren vaders en Bobje nog niet gearriveerd. Om een lang verhaal kort te maken: we waren elkaar ruim een uur kwijt en dat in het grootste shoppingcenter van Californië. Zeven verspreide familieleden over 3 Macy's- gebouwen zonder telefoon, kortom één groot feest.
Dankzij deze grote grap zaten we pas om 17.00 uur op het strand. Met handdoeken, maar zonder een warme zon. Na 1,5 uur waren we die 'koud' zat en reden we terug naar het hotel. Daar aangekomen maakten we ons klaar om uiteten te gaan. Dit was ook niet zo'n succes. Na 10 rondjes te hebben gereden, kwamen we eindelijk bij een (Mexicaans) restaurant uit die zowaar open was -de rest van de restaurants waren dicht of stonden op het punt dicht te gaan-. We hadden niet veel zin in Mexicaans eten (dat aten we gisteravond namelijk ook), maar een andere keus hadden we niet.
Onze bestelling: 6x spareribs en 1x taco's. Best, we zitten nog geen 10 minuten met een drankje en nacho's voor ons neus, wordt verteld dat de spareribs op zijn. Droevig, maar waar. Geen van allen had zin in iets anders.. Dus uiteindelijk eindigde we om 22.00 uur als echte Amerikanen bij de Mac. Erger kan bijna niet.
Het landschap werd steeds bergachtiger naarmate we in de buurt kwamen. Toen we in de verte de welbekende witte letters op zagen reizen vanuit de bergen, wisten we dat we Hollywood hadden bereikt. We volgden een city-busje met toeristen, in de hoop op een plek uit te komen waar we deze letters even goed konden vastleggen. Binnen tien minuten stonden we op het uitkijkpunt van de Hollywood Mountains. We hadden hier inderdaad uitzicht op de witte Hollywood letters. Een duidelijke foto was alleen iets teveel gevraagd. Met de camera op de maximale inzoomstand is het gelukt, al lijken de letters nog steeds mijlen ver weg.
Na deze fotosessies zijn we richting het centrum gereden. Echt een mooi centrum heeft Hollywood niet. The Walk of fame is wel erg bijzonder. The walk of Fame loopt over de Hollywood boulevard en loopt kilometers door. Rechts en links van de weg. Het is een leuk gezicht, al die glanzende sterren op de grond voorzien van namen van beroemde sterren. Het was leuk om hierover heen te wandelen en bekende namen te spotten. Nadat we genoeg sterren hadden gespot, zijn we naar sunset boulevard gereden. Aan deze boulevard liggen veel grote studio's en oude hotels. Alles wat zich op deze boulevard bevindt heeft met films te maken.
Na ruim 1,5 uur waren we klaar in Hollywood. Het was bizar dat we dingen gezien hebben die je normaal gesproken alleen op TV ziet (maar dat is met veel dingen in Amerika zo), maar verder was het minder spectaculair dan we hadden verwacht. Het was één grote commerciële bende.
We besloten de middag door te brengen op het strand van Venice Beach. Om hier languit in het zand te kunnen vertoeven, moesten we eerst nog even 7 handdoeken inslaan bij Macy's. Een kwestie van snel kiezen, afrekenen en naar het strand crossen, zou je denken. Nou dat was (met de nadruk op was) ons idee ook. Totdat ons Bobje naar de tweede verdieping verdween zonder dat te melden. Vaders zou wachten totdat hij weer aan kwam draven en wij zouden vast naar het volgende gebouw lopen, daar waar de badhanddoeken waren. Na ruim een half uur waren vaders en Bobje nog niet gearriveerd. Om een lang verhaal kort te maken: we waren elkaar ruim een uur kwijt en dat in het grootste shoppingcenter van Californië. Zeven verspreide familieleden over 3 Macy's- gebouwen zonder telefoon, kortom één groot feest.
Dankzij deze grote grap zaten we pas om 17.00 uur op het strand. Met handdoeken, maar zonder een warme zon. Na 1,5 uur waren we die 'koud' zat en reden we terug naar het hotel. Daar aangekomen maakten we ons klaar om uiteten te gaan. Dit was ook niet zo'n succes. Na 10 rondjes te hebben gereden, kwamen we eindelijk bij een (Mexicaans) restaurant uit die zowaar open was -de rest van de restaurants waren dicht of stonden op het punt dicht te gaan-. We hadden niet veel zin in Mexicaans eten (dat aten we gisteravond namelijk ook), maar een andere keus hadden we niet.
Onze bestelling: 6x spareribs en 1x taco's. Best, we zitten nog geen 10 minuten met een drankje en nacho's voor ons neus, wordt verteld dat de spareribs op zijn. Droevig, maar waar. Geen van allen had zin in iets anders.. Dus uiteindelijk eindigde we om 22.00 uur als echte Amerikanen bij de Mac. Erger kan bijna niet.
-
03 Augustus 2012 - 08:40
Merel:
Wat een pech! Maar wel erg komisch om te lezen! Dat het vandaag maar beter mag gaan. -
03 Augustus 2012 - 08:51
Oma En Opa,:
Hallo Mara, Yo, Ed, Bobje, Joep, Joris en Puck,
Het was inderdaad bijdehand achter een toeristenbusje aan te rijden, die jongens weten de mooie punten te vinden. Daarom hebben wij meestal een georganiseerde reis en komen we op punten en plaatsen, waar je zelf nooit zou komen. De winkelcentra zijn gigantisch, maar zoek zoveel mogelijk outletmalls op, veel korting!! Bob zat zeker achter een Amerikaanse spetter aan, anders begrijp ik niet hoe hij zoek kon raken.
Wat het eten betreft is ook onze ervaring, moeilijk en heel anders als bij ons of in Europa. Ik gaf eerder Ed een naam van restaurantketen, waar je heel goed kon eten, maar dat van die Mexicaan kwam ons bekend voor, vooral 's avonds en 's morgens vroeg. Dikwijls kan je ook bij een supermarkt ontbijten, wel zelf de broodjes smeren en opeten bij een zitje in de hoek van de zaak.
Wij hopen dat jullie weer een heel mooie dag hebben (gehad)
Dikke kus van oma en opa.
P.S.Wat voor auto hebben jullie en kunnen jullie goed zitten en de bagage kwijt? -
03 Augustus 2012 - 11:07
Yo, Ed, Mara. Bob, Joep, Joris En Puck:
Hallo familie,
Er leuk om zo op de hoogte te blijven. Is ook wel wat voor jullie. Handdoeken kopen, eindelijk op het strand, en dan is de zon weg. En zie het ook al voor me, spareribs bestellen die dan op zijn.
Moest gewoon lachen om het verhaal van een neef die verdwenen was. Tjonge,jonge.
Mara, je schrijft het zo leuk dat als ik jou was, de verslagen die je maak, er een soort boekvorm van te maken. Luk jou best wel.
Ik ben benieuwd naar het volgende verslag.
Groetjes,
Jacq
-
03 Augustus 2012 - 11:08
Jacqueline:
Had het verkeerd in de kop gezet. -
03 Augustus 2012 - 12:31
Door Fam. De Ridder:
Dag familie Goselink. Nog pas zo kort in de States en al zoveel mee gemaakt. Wat een ervaringen zullen jullie allemaal opdoen. Bobje misschien maar aan een handkettinkje leggen als jullie weer gaan shoppen, maar hoezo geen mobiel? Verder is het voor ons allen zeer leuk om jullie zo te volgen, pluimpje voor Mara. Groetjes -
03 Augustus 2012 - 13:52
Leslie:
Haha wat een beleving!
Inderdaad hopen dat jullie vandaag niet in de Mac hoeven aan te schuiven.
Veel plezier nog!
Xx -
03 Augustus 2012 - 16:34
Mara Goselink:
Bedankt voor de complimenten. Leuk om te horen :)
Opa en oma, we rijden in een Toyota Sienna. We hebben genoeg beenruimte en zat ruimte voor de koffers. Bob wandelde niet achter een Amerikaanse spetter aan (zover wij weten tenminste), hij nam doodleuk de roltrap naar boven zonder dat te melden. Wij gingen met de lift. Vandaag vertrekken we naar Palm Spring, misschien is het daar anders geregeld wat eten betreft ;)
Miriam en family, Joep Joris en Bob hadden een telefoon bij zich, maar konden er niet mee bellen. Over handig gesproken ;)
Ik spring zo mijn bed uit om alvast mijn spulletjes in te pakken. Vandaag vertrekken we uit LA. Op naar de 40 graden :-D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
